Zondag 30 oktober, de eerste dag met wintertijd. Toch nog het gevoel van uitslapen.

Als eerste sta ik bij de loods. Zo heerlijk stil is het. Een regengrijze lucht en een beetje heiig nog. Het water is antracietkleurig met hier en daar een lichtgrijze streep of flikkering. Geen blaadje beweegt, geen klotsje is er te horen. Het is echt herfst, hoewel niet erg koud. Een vlucht ganzen op weg naar warmer oorden vliegt gakkend over. Ze moeten hun V- vorm nog preciezer vinden, die is nog een beetje ongeregeld. En ik weet weer helemaal, waarom ik zo graag een beetje vroeg kom.

Daar komen de anderen aan, de boten worden te water gelaten en roeien maar, richting zuidoost. De boerenkooltocht! Het klinkt eigenlijk of we met een paar mensen van de Keuringsdienst van Etenswaren langs velden vol met boerenkool moeten rijden om te kijken of die er wel goed bij staan!

Maar nee, een toertocht  met twee boten, een vier en een twee, allebei met stuurman. Met als beloning voor het harde werk: boerenkool met worst en spek. Ik doe alleen de heentocht, iemand anders neemt mijn plek in op de terugtocht. Een bootbemannings-wisseltruc op vrijwillige basis voor sommigen van ons vindt er dus ook nog plaats, daar, in Mildam.

Ik ben de meest groene van alle groenen, als het op roeien aankomt. Als derde op rij probeer ik de slagvrouw te volgen en de roepstem van de stuurman te horen. Splesh.... splesh....splesh...., gaan de riemen door en over het water. En als het ritme  helemaal klopt, al is het maar even: muziek is het! En het gevoel, dat 1+1+1+1 heel wat meer is dan 4, wel 44 of zo!

Toch ben ik blij dat ik na de picknickpauze, lekker primitief op zeiltjes in het gras, vurrukkulluke koeken en koffie of thee, mag sturen! Met aan het eind: heel veel gezelligheid, boerenkool en een glaasje witte wijn! ! Proost!   Marjan van Duin