Roeien op gemaaid Twentekanaal..

Edith, Michiel & Anders, Vera & Ronald hebben er een aardige roeidag op zitten: de Cottwich stond zondag 15 september op het programma, een mooi stukje Twentekanaal waarop een leuke wedstrijd is uitgeschreven met inschrijvingen uit het hele land.

Edith in de skiff, Michiel & Anders ook met twee riemen en de laatste twee met twee riemen meer: mix-dubbel. Het beloofde een mooie dag te worden en we waren vroeg op pad, uitgezwaaid door de ‘zondagdames’. Om half elf waren we in Almelo en konden we de boten opriggeren. Met startnummers 23, 33 en 44 waren we netjes verdeeld over de eerste 60 starters.

Het waaide nauwelijks, lekker zonnetje, het beloofde veel goeds ... we konden te water en oproeien naar de start. Leuk, totdat er nogal wat riet langsdreef: de lokale maaibroeders konden niet tot maandag wachten en hadden de vrijdag ervoor nog even het riet gemaaid, met achterlating van drijvende rietveldjes waar menigeen last van kreeg. Edith is daar op wonderbaarlijke manier tussendoor gekoerst en mocht als eerste van de Aengwirder vloot van start. Anders & Michiel hadden er ook zin in en hadden nog geen last van dat riet. Vera & Ronald hadden halverwege het oproeien opeens de indruk dat er tegenstroming op gang kwam. Even strijken en het eerste riet bleek gevangen in de vin. Voor de wedstrijd begon toch maar even afgesproken dat als dat tijdens de wedstrijd zou gebeuren we noodstop zouden doen, twee x strijken en full pull weer verder. Dat bleek voor ons niet nodig...

Toen ging het om de knikkers:

Edith zat met tempo 27-28 lekker in haar vel en kon dat lekker doortrekken de volle 5 km lang, wat uiteindelijk een tweede plek opleverde in het dames E-veld. Tevreden en lekker geroeid kon ze terugkijken op leuke wedstrijd.

De 2- had minder geluk: zij waren goed op weg, zagen de rugnummers voor hen (van hun achtervolgers) vervagen en liepen dus uit op het veld dat hen achterna zat... Totdat het noodlot toesloeg en het leek alsof het anker was uitgegooid... Het tempo was uit de boot, sturen wilde niet meer en na de laatste 3,5 km doortrappen bleek dat het anker bestond uit een paar rietstengels die dat stuk hadden meegevaren. Ze waren niet de enigen tijdens de wedstrijd. Bloedvervelend en hopelijk de laatste keer dat het hen overkomt.

Tenslotte mocht wij, Vera en Ronald, in de mix-dubbel-2 als eerste van het master-mixveld van start, direct achter de mix-dubbel-2'en van 30-. We gingen goed van start, zo rond tempo 26-27 en zagen de achtervolgers niet dichterbij komen. In tegendeel, we hadden het gevoel iets uit te lopen. We misten gelukkig al het riet dat in het kanaal dreef en konden na een strakke race tevreden uithijgen. Meer zat er niet in, we waren tevreden. De verrassing kwam toen we naar de gevaren tijd keken en bleek dat onze tijd een (1) achter de tijd had staan: we bleken hard genoeg gevaren te hebben om ons eerste blik (‘ever’) te hebben gescoord! De tevreden grijns werd een stukje breder :).

De Cottwich is een gezellige race, leuke entourage, mooi roeiwater, waarbij we hopen dat het maaien de volgende keer op ‘the day after’ wordt uitgevoerd.

Ronald